در کمپرسورهای رفت و برگشتی پیستونی کوچک، پیستون با استفاده از یک میله ی متصل کننده(شاتون) به میل لنگ، متصل شده است. دراین کمپرسورها، پیستون و سیلندر از روغن پاشیده شده از کارتر استفاده می کنند. درکمپرسورهای بزرگ تر، پیستون توسط یک میله ی کراس هد به حرکت در می آید. دراین نوع کمپرسورها پیستون به صورت جداگانه از سیلندر و توسط روغن پاشیده شده از کارتر روانکاری می شود. روانکاری قطعات این کمپرسورها معمولا، توسط یک سیستم تحت فشار انجام می گیرد. این سیستم، روغن خنک و فیلتر شده را در فشار 2 بار به تمامی یاتاقان ها می رساند. تنها کمپرسورهای کوچک با توان کمتر از 20 کیلووات از سیستم روانکاری پاششی استفاده می کنند.
روانکاری سیلندرهای موجود در یک کمپرسور پیستونی، مشکل ترین وظیفه ی روغن کمپرسور می باشد. وظایف اولیه ی روانکارها کاهش اصطکاک و سایش، آب بندی محفظه ی تراکم و جلوگیری از خوردگی می باشد. بیشترین تنش ها نیز در نقاط مرگ پایین و بالا ایجاد می شود، در این نقاط خطر ایجاد پاره گی لایه ی روغن و تماس فلز با فلز وجود دارد. همچنین هنگام تراکم هوا یا گاز دما بالا می رود و روغن تحت تنش های بیش از اندازه قرار می گیرد. این شرایط می تواند منجر به تشکیل رسوب و یا ایجاد اکسیداسیون در روغن شود و در حالتی که هوا متراکم می شود دمای گاز اکسیژن افزایش می یابد. همچنین باید سعی کرد تا حد ممکن از ورود هوا یا گاز آلوده به کمپرسور جلوگیری شود زیرا وجود آلودگی، فرآیند اکسیداسیون روغن و سایش را تسریع می کند.
کمپرسورهای پیستونی در انواع بدون روغن و روانکاری شده با روغن موجودند. معمولاً روغن های معدنی، مطابق با استانداردهای VDL، DIN 51506-VCL(همچنین PAOها یا روغنهای پایه ی دی استری) با درجه گرانروی ISOVG 68 الی ISOVG 150 برای این نوع کمپرسورها استفاده می شوند. کمپرسورهای متحرک نیز اغلب با روغن موتورهای تک درجه(SAE20 و SAE40) روانکاری می شوند. کمپرسورهای پیستونی کوچک تا متوسط برای فشارهای تا 10 بار مورد استفاده قرار می گیرند.